[มี E-book] รักร้ายใต้เงาจันทร์ | Mpreg

Y

[มี E-book] รักร้ายใต้เงาจันทร์ | Mpreg

[มี E-book] รักร้ายใต้เงาจันทร์ | Mpreg

ซอ.ซี

Y

25
ตอน
3.34K
เข้าชม
9
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
34
เพิ่มลงคลัง
คำเตือนเนื้อหา
คำเตือนเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องอาจมีการสปอยล์ถึงเนื้อเรื่องหลัก
ในวัยเด็ก เขาคือแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวที่ผมมองเห็น แต่ตอนนี้ เขากลับกลายเป็นเงามืดที่เข้ามาทำลายชีวิตผม "คุณวิน! ผมไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงทำกับผมแบบนี้!

รักร้ายใต้เงาจันทร์ (Mpreg) 

เปิดเรื่อง: 2/04/2568 

โดย ซอ.ซี 

 

 

เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่งเบา ๆ สายลมอ่อนๆ พัดผ่านสวนดอกเข็มสีแดงสดที่ปลูกเรียงรายอยู่หน้าคฤหาสน์ริมทะเล เด็กชายตัวน้อยถูกคว้าตัวออกมาจากห้องนอนที่ไฟลุกโชน หากอยู่ตรงนี้ต่ออีกเพียงเสี้ยววินาทีเดียว ลมหายใจของเขาก็คงถูกเปลวไฟพรากไปด้วยแล้ว 

‘ราวิน’ เด็กชายผู้เป็นเสมือนพี่ชายของเจ้าจันทร์ 

"พี่วิน" เสียงเล็กเรียกอีกฝ่ายด้วยความคุ้นเคย "อีกหน่อยถ้าผมโตขึ้น ผมจะตามพี่ไปทุกที่เลย" 

เด็กหนุ่มที่โตกว่าห้าปีหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะย่อตัวลงลูบศีรษะเด็กน้อยที่เขาเอ็นดูมาตั้งแต่จำความได้ 

"งั้นถ้าจันทร์อยากไปไหน พี่จะพาไปเองดีมั้ย?" 

‘เจ้าจันทร์’ เด็กชายวัยสิบขวบ พยักหน้าและยิ้มกว้าง ดวงตากลมสดใสเป็นประกายราวกับจันทร์เต็มดวงในคืนฟ้าเปิด เขาเชื่อในคำพูดของพี่ชายเสมอ เพราะอีกฝ่ายไม่เคยโกหกเขาเลยสักครั้ง 

แต่เขาไม่เคยรู้เลย... ว่าคำสัญญานั่นมันไม่มีอยู่จริง 

 

คืนหนึ่ง.. ไฟไหม้คฤหาสน์ทั้งหลัง มันลุกโหมขึ้นสู่ท้องฟ้าสว่างไสวไปทั่วบริเวณ เสียงกรีดร้องดังระงม เปลวเพลิงเผาไหม้ทำลายล้างทุกอย่าง เด็กชายตัวน้อยถูกคว้าตัวออกมาจากห้องนอน เขาสะลึมสะลือและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น 

รุ่งเช้า... ข่าวการเสียชีวิตของครอบครัววิริยะกุลถูกเผยแพร่ออกไป ไม่มีใครรอดชีวิตจากกองเพลิง ไม่มีราวิน ไม่มีพ่อแม่ของเขา เหลือเพียงเถ้าถ่านกับซากปรักหักพังที่ถูกเปลวเพลิงเผาทำลาย 

ไม่มีใครพูดถึงราวินกับครอบครัว… 

ไม่มีใครเสียใจให้กับการตายของครอบครัวนี้… 

และไม่มีใครรำลึกถึงผู้คนที่จากไปเลยสักนิด… 

ทุกคนลืมเลือนราวกับพวกเขาไม่เคยมีตัวตนมาก่อน 

ถึงแม้เสียงคลื่นจะยังคงกระทบฝั่งอยู่เหมือนเดิม เชกเช่นทุกวัน ทว่าหลังจากค่ำคืนอันโหดร้ายวันนั้น ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีเสียงอบอุ่นของคนคุ้นเคย ไม่มีพี่ชาย ไม่มีราวิน มีเพียงความทรงจำจางๆในใจเด็กคนหนึ่งเท่านั้น และเมื่อวันเวลาผ่านไปมันก็ค่อยเลือนหายจนจำพี่ชายที่แสนดีคนนั้นไม่ได้อีก 

 

 

สิบห้าปีต่อมา... 

“ยินดีต้อนรับท่านประธานกลับประเทศไทยครับ” เสียงของเลขาหนุ่มดังขึ้นขณะที่เครื่องบินส่วนตัวลงจอดที่สนามบินเอกชน ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทสีดำก้าวลงจากเครื่องบิน แววตาคมกริบฉายแววเย็นชาไร้ซึ่งความอ่อนโยน 

‘ราวิน วิริยะกุล’ ไม่ใช่เด็กหนุ่มใจดีที่เคยลูบหัวเด็กชายตัวน้อยอีกต่อไปแล้ว 

เขากลับมา... พร้อมกับไฟแค้นที่ยังลุกโชนในใจ 

ไม่มีคำว่าอภัย ไม่มีคำว่าสงสาร และไม่มีคำว่ารัก 

มีเพียงการชดใช้เท่านั้นที่รออยู่! 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว