
จากคนปากดีสู่คนที่ไม่เหลืออะไรเลย
เมื่อเธอเลือกเดินจากไปพร้อมกับลูกในท้อง
‘วีรัน’ ที่เคยเป็นเพื่อนสนิทซึ่งเธอแอบรัก
‘นาริน’ เพื่อนสนิทที่ถูกจับหมั้นหมายแล้วเขาเกลียด
สำหรับวีรันแล้ว เขามองนารินเป็นได้เพียงเพื่อนจริงๆ ไม่อาจก้าวล้ำเกินไปกว่านั้น
เพราะหัวใจของวีรัน... อยู่ที่ดาหลา เพื่อนสนิทของนาริน สาวใช้ในตระกูลชมวรวรรณที่แสนยิ่งใหญ่ แต่เขากลับต้องแต่งงานกับนารินซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กจากตระกูลนี้
****
“รินแค่อยากให้เราคุ้นเคยกันก่อนถึงวันแต่ง…”
“โทษทีริน…แต่ฉันทำไม่ได้”
ห้องทั้งห้องเงียบราวกับโลกหยุดหมุน
“ฉันอยู่ที่นี่ได้…ในฐานะคู่หมั้น”
คำพูดของเขาทำเอานารินเงียบไป
“แต่ฉันคงนอนกับเธอไม่ได้ว่ะ”
นารินชะงัก ราวกับเสียงในหูดับลง
“วี…วีหมายความว่ายังไง?”
น้ำเสียงเธอเริ่มสั่น รอยยิ้มเริ่มจางหายไปทีละนิด
“ฉันไม่ได้รักเธอนาริน…แล้วก็ไม่เคยรัก”
ประโยคนั้นเหมือนเข็มพันเล่มแทงเข้ากลางอกเธอ
น้ำตาปริ่มขอบตา ความจริงที่เธอพยายามหลอกตัวเองมาตลอดกำลังถูกเปิดโปง
“แล้ววีรักใคร…ดาหลางั้นเหรอ?” เธอถามเสียงสั่นเครือ
“วียังรักเธออยู่ใช่ไหม?” ไม่ใช่ว่าไม่รู้อะไรเลย ดูจากสายตาของวีรันก็พอมองออกว่าคิดอะไรกับดาหลาเพื่อนสนิทของเธอ
วีรันเงียบ…แต่นั่นคือคำตอบ นารินทรุดตัวลงบนเตียงมือทั้งสองข้างกำผ้าปูแน่นจนสั่น
“นั่นเพื่อนสนิทรินนะ…วีไม่ควรคิดแบบนั้นกับดาหลา”
นารินเสียงเริ่มสั่น
“แล้ววีก็ไม่ควร…ไม่ควรเห็นรินเป็นแค่สะพานเชื่อมไปหาเธอ…”
“ฉันพยายามแล้วนาริน ฉันพยายามจะลืมดาหลา แต่ฉันทำไม่ได้”
วีรันเว้นเสียง ก่อนจะพูดต่ออย่างหนักใจ
“ต่อให้เราแต่งงานกัน ฉันก็ไม่มีวันรักเธอได้แบบที่เธอควรได้รับ”
เสียงสะอื้นดังขึ้นในห้องที่ควรเป็นห้องแห่งความรักแต่มันกลับเป็นห้องของ ความจริงอันเจ็บปวด
“แล้วเราจะอยู่กันไปแบบนี้เหรอ?” นารินถามเสียงสั่น
“ถ้าเธอถาม ฉันก็คงต้องตอบว่า...ใช่”
นารินหลับตาพริ้ม ปล่อยน้ำตาไหลรินอาบลงแก้ม
ความทุกข์ระทมนี้...อยากให้มันหายไปเหลือเกิน
****
และสำหรับใครที่รอเรื่องของนารินกับวีรันอยู่
มาค่ะ มาตามอ่านไปด้วยกันนะ
อัพอ่านฟรียาว ๆ ไปค่ะ
ส่วนสายอีบุ๊ครอปักรอได้เลยน๊าา
(เรื่องก่อนหน้านี้คือ สถานะแค่สาวรับใช้ | ดาหลา x ชนินทร์ ใครยังไม่เคยอ่านตามไปอ่านกันได้นะค๊าา)
Guest
