สุดร้ายแสนรัก
( ราชันย์ x อลิสา )
“บ้านหลังนี้เป็นของเฮียแล้ว เพราะฉะนั้นจะให้ใครเข้ามาอยู่ก็ได้ ยังมีอีกเรื่องที่ต้องรู้ไว้ ตอนนี้ฟองเป็นแฟนเฮีย ถ้าอยากอยู่ต่อก็อย่าสร้างปัญหา ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าไม่เตือน”
ปลายประสาททุกส่วนชาวาบราวกับโดนฟาดซ้ำ ๆ ที่หัวใจ จนไม่รู้ว่าเจ็บปวดจากเรื่องไหนมากกว่ากัน เจ็บจนไม่กล้ากะพริบตา ด้วยกลัวประจานความอ่อนแอของตัวเอง อลิสาพยายามกลืนความขมขื่นกลับลงไป ฝืนเปล่งเสียงถามออกมา
“ไหนเฮียบอกว่าไม่เคยเกินเลยกับพี่ฟองไงคะ”
“ใช่ตามนั้น แต่เราสองคนคบกันหลังจบเรื่อง”
“แล้วที่บอกถ้าอยากอยู่ต่อ หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความว่าห้ามกลั่นแกล้งรังแกฟอง เพราะฟองอยู่ในฐานะแฟนเจ้าของบ้าน ส่วนเธอเป็นแค่ผู้อาศัย”
บัดนี้ไม่หลงเหลือความสงสัยใด ๆ อีก แต่ความเจ็บปวดยังไม่จบแค่นั้น เป็นนักมวยขึ้นชกยังได้หยุกพักยก แต่สำหรับอลิสาไม่มีพื้นที่ให้ระบายความเสียใจ
“ขอแหวนคืนด้วย”
ดวงตาโศกศัลย์ก้มมองแหวนวงเล็กบนนิ้วนางข้างซ้าย ช่างน่าสมเพชจริง ๆ ที่เธอยังสวมมันจนเจ้าของต้องทวงคืน ส่วนเขาน่ะหรือ ไม่ปรากฏบนก้านนิ้วเรียวยาวอีกแล้ว ให้เดาเขาคงถอดมันทิ้งทันทีที่ไม่ต้องแสดงว่าแกล้งรัก ไม่เสียเวลาอาลัยอาวรณ์นาน เธอรูดพันธนาการสุดท้ายออกจากนิ้วแล้ววางบนมือหนา
นิยายดราม่ารสขมสไตล์หมึกทิพย์มาเสิร์ฟค่า คายไม่คายมาลุ้นกัน ฝากเก็บเข้าชั้นด้วยน้า
Guest
