ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยค่า
โปรยปราย
รัลภัทรต้องออกมาทำงานเป็นไรเดอร์ขับรถตอนกลางคืน หลังจากที่ลูกสาวหลับ เพื่อช่วยหาเงินไว้สำหรับรักษาโรคประจำตัวของลูกสาว ในค่ำคืนหนึ่งเธอบังเอิญรับผู้โดยสารซึ่งคาดว่าจะเป็นคู่รัก และใช่ พวกเขาคุยเรื่องแต่งงานกันในรถ เธอคงจะไม่หวั่นไหวอะไร หากผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นพ่อของลูกเธอ
ตัวอย่าง
“คนเลว ทำไมไม่ปล่อยเราไปซักที”
“ปล่อยแล้ว แต่เธอดันกลับมาเจอฉันเอง”
“ฉันไม่เคยคิดอยากกลับมาเจอคุณ ไม่เคยมีในสมอง”
“เหรอ แต่ก็แปลกนะที่ในบางอารมณ์ฉันก็โคตรคิดถึงเธอเป็นบ้า รู้ใช่มั้ยว่ามันเวลาไหน”
แววตาเขาส่อถึงความกระหายจนเธออยากจะควักลูกตานั้นออกมาไม่ให้เขามองเห็นโลกอีกเลย
“สารเลว”
“ด่าได้เจ็บถึงกระดูกเลยนะ แต่ก็ถึงใจเธอดีไม่ใช่เหรอ โทษของเด็กใจแตกมีผัวตอนเรียนไม่จบก็เป็นแบบนี้แหละ”
“คุณเข้ามาหลอกฉัน”
“ก็เธอมันง่าย” คำพูดที่เปล่งออกมาจากปากผู้ชายที่เธอเคยมอบใจให้ไม่ต่างจากหนามของดอกกุหลาบที่กำลังทิ่มแทงเธออยู่ แต่มันก็จริงอย่างที่เขาพูด เธอใจง่าย หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นไม่เถียง ไม่เอื้อนเอ่ยคำใด ปล่อยให้มวลน้ำขึ้นมาเอ่อที่ขอบตาแต่ดวงหน้ายังฉายถึงความเด็ดเดี่ยว
“ถ้าลำบากมากสนใจรับงานจากฉันเพิ่มมั้ยล่ะ รับรองเงินดี”
“ไม่” ตอบเสียงแข็งกร้าว
“ตอบแบบไม่คิดก่อนเลยเหรอ” น้ำเสียงเยาะ
“ถึงฉันใกล้ตาย แล้วเหลือคุณคนเดียวบนโลกฉันก็ไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากคุณแน่นอน”
“ปากดีแบบนี้ ต้องโดนปิดปากด้วยอะไรน้า”
เขาทำท่ายื่นหน้าเข้าไปจูบ เธอก็ออกแรงขัดขืนอย่างสุดความสามารถดิ้นจนหลุดพร้อมกับผลักออกแถมฝ่ามือตวัดลงที่แก้มข้างหนึ่งเต็มแรงจนชายหนุ่มหันไปตามแรงตบ
รัลภัทรตกใจกับสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อสักครู่ แต่เธอก็ไม่เสียใจกับมัน
“หึ แรงดี ฉันชอบ ไว้จะเอาคืนทีหลังในท่านอนนะ”
“ฝันไปเถอะ ชาตินี้ขออย่าได้เจอกันเลย”
พูดจบหญิงสาวก็รีบวิ่งออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด เขาไม่ตามเธอในตอนนี้ เพราะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เอาไว้ถ้าอยากสนุกค่อยตามไปหา
ดวงตาคมหลุบมองช่อดอกกุหลาบแดงสดนอนแน่นิ่งกับพื้น สิ่งเดียวที่เขาสนใจหยิบมันขึ้นมาคือการ์ดใบเล็กที่มีข้อความพิมพ์ไว้นั่น...ก่อนที่ดวงตาจะดำดิ่งลง
กดติดตาม และกดหัวใจไว้ด้วยนะคะ จะรีบมาอัปลงค่า
ebook จะมาเร็ว ๆ นี้ค่ะ
Guest
