เสี่ยไกรศร

‧˚꒰🐾꒱༘⋆ 

เสี่ยไกรศร 

เสี่ยไกรศรมองผ่าน ๆ นึกว่าเป็นนักธุรกิจเมืองกรุงมากกว่าหนุ่มอีสานด้วยซ้ำ ผิวขาวจัด หน้าตี๋ คิ้วเข้ม จมูกเป็นสัน ถึงจะเปิดลานรับซื้อพืชผลการเกษรพ่วงด้วยไร่อีกหลายแสนไร่ นายหัวไม่เคยเดินเหยียบย่ำดินให้เปื้อนรองเท้า ทำงานอยู่ในออฟฟิศติดแอร์ ออกนอกห้องทีไรต้องมีคนมากางร่มให้ พอไปยืนคู่พ่อเลี้ยงรพินทร์ คนแถวนั้นยิ่งลือสนั่นว่าทั้งสองเป็นเพื่อนที่นิสัยเหมือนกันเหลือเกิน แค่คนหนึ่งแดดเผาเกรียม อีกคนแดดไม่เคยได้เลียผิว

เสี่ยหมั่นไส้  "ทองดี" เป็นการส่วนตัว เพราะเขาเหมือนคนสะอาดอาบน้ำวันละยี่สิบรอบ ส่วนทองดีตรงข้ามทุกอย่าง สกปรก ร่างกายมีแต่เหงื่อไคล ผิวหยาบกร้าน อาบน้ำกี่รอบยังเหม็น กลิ่นเหงื่อก็แรง ส่วนทองดีนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรผิด แค่ยืนเฉย ๆ นายหัวก็หงุดหงิดแล้ว

‧˚꒰🐾꒱༘⋆ 

ทองดี 

ทองดีจำไม่ได้แม้แต่ชื่อเดิมของตัวเอง รู้เพียงว่าลืมตาตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลหลังถูกซ้อมจนแทบเอาชีวิตไม่รอด ตาบอดไปหนึ่งข้าง คนงานเล่าว่าเจอนอนหายใจรวยรินอยู่ข้างถนน โชคดีที่ “เสี่ยกับเจ้” เจ้าของลานรับซื้อมาพบเข้าเสียก่อนจวนจะสิ้นใจ ยื่นมือช่วยออกค่ารักษาจนทองดีหาย ทองดีจึงสมัครมาเป็นคนงานในไร่ของเสี่ย ทำงานทุกอย่างตั้งแต่ขนยาง ใส่ปุ๋ย แบกหาม ซ่อมแซม

เมื่อเสี่ยวางมือจากงาน ลูกชายก็รับช่วงต่อ “เสี่ยไกรศร” เป็นคนพิถีพิถันทุกรายละเอียด กว่าจะก้าวขาออกจากบ้านได้ รังเกียจทองดีอย่างกับเชื้อโรค ไม่รู้เวรกรรมหรือฟ้าลิขิตอย่างไรทุกค่ำคืน เสี่ยไกรศรกลับแอบย่องมานอนกอดทองดีอยู่ร่ำไป หมั่นซื้อครีม โลชั่น สกินแคร์ราคาแพงมาให้ทองดีแทบทุกสัปดาห์

“โปะไว้ผิวมึงจะได้เลิกกร้าน จับทีไรนึกว่าจับหนังควาย”

เขาพูดพลางทำหน้ารังเกียจกึ่งหงุดหงิด ทองดีก็แค่ยิ้มแห้งไม่เคยแตะของพวกนั้นเลย สำหรับคนทำงานที่กร้านแดดและตรากตรำเช่นเขา การเข้าคลินิกหรือการบำรุงผิวมากมายเท่าไหร่ก็คงไม่มีความหมาย

‧˚꒰🐾꒱༘⋆ 

“ใครตั้งชื่อให้มึงว่าทองดีวะ ชื่ออย่างกับหมา” 

“งั้นเสี่ยก็นอนกอดหมาทุกวัน เอากับหมา เลียปากหมานั่นแหละ” 

“พูดออกมาได้แต่ละคำไม่อายปาก กูไม่คิดจะเอามึงมาเป็นเมียแต่งหรอก” 

“ผมก็ไม่อยากแต่งงานกับคนมีดีแค่หน้าตาเหมือนกันครับ” 

“ไอ้ทองดี!!” 

‧˚꒰🐾꒱༘⋆ 

“บักทองดีมันไปกับสาวคุ้มวัดครับนายหัว” 

“ใครบอกให้มันไป!” 

“อ้าว ก็เสี่ยไล่มันหนีนี่ครับ” 

“โอ้ยพวกโง่! กูประชด!” 

“ทองดีมันบ่คิดซับซ้อนเด้อครับ บอกให้มันเอ็ดหยังมันกะเฮ็ด” 

‧˚꒰🐾꒱༘⋆ 

“โอ้ยยยทองดี กูเจ็บขา ดูสิเนี่ยกูกะเผลกมาตั้งแต่ตอนเช้า ไม่มีใครมาเหลียวแลกูสักคน” 

“ช่วยเหลือตัวเองสิครับ” 

“มึงไม่สงสารกูเหรอ หน้าตาหล่อ ๆ ของกูมีแต่รอยขีดข่วน” 

“ผมได้ยินว่าเสี่ยขับรถพุ่งชนต้นไม้ข้างถนนเอง โทษใครได้ครับ? ดีไม่ตายโหง” 

⋆ ‧˚ʚ🍒ɞ˚‧⋆ 

ฝากกดหัวใจ ❤️ และคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะครับ (˶˃ ᵕ ˂˶) 

ทุกคอมเมนต์มีความหมายกับไรต์มากจริง ๆ ไรต์ตอบกลับทุกคอมเมนต์เลยเพราะว่าเหงามาก (ㅅ´ ˘ `) 

⋆ ‧˚ʚ🍒ɞ˚‧⋆ 

ผู้แต่ง LilyWarm 

นักวาด ซื้อปกต่อจากคุณเฌอร์ 

 นักวาด Pang IJ 

⋆ ‧˚ʚ🍒ɞ˚‧⋆ 

ชี้แจง 

เรื่องนี้จากที่ไรต์ไปศึกษาข้อมูลมาเพิ่มเติม  

จึงได้ทำการปรับเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกจาก นายหัว เป็น เสี่ย นะครับ เพราะเซ็ตติ้งอยู่ในภาคอีสาน  

**ถ้าใครที่อ่านยังไม่ถึงในเรื่องของน้องดำก็อ่านเรื่องนี้ได้เหมือนเดิมนะครับ เนื้อหาโยงกันนิดเดียว** 

⋆ ‧˚ʚ🍒ɞ˚‧⋆ 

⚠️ คำเตือนก่อนอ่าน ⚠️ 

ชาย × ชาย (BL / Yaoi) 

มีเนื้อหาที่ ไม่สมจริง และสร้างเพื่อความบันเทิงเท่านั้น 

🚫ไม่ได้ส่งเสริมหรือสนับสนุนให้ทำตามในชีวิตจริง 

🚫ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงจินตนาการ ไม่ได้อ้างอิงหรือเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใด ๆ 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

⋆ ‧˚ʚ🍒ɞ˚‧⋆ 

⚠️ เกณฑ์การติดเหรียญ⚠️ 

📌 (NC)  

เปิดให้อ่านฟรี 24 ชั่วโมงแรก 

หลังจากนั้นจะติดเหรียญแบบถาวร ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและสนับสนุนกันเสมอ รักนักอ่านทุกคนครับ 

⋆ ‧˚ʚ🍒ɞ˚‧⋆ 

เปิดเรื่อง 13/12/2025 

จบเรื่อง -----